VAS HAPPENİN

  "Geldiğimizden beri olan her şeyi anlat bana." Voldemort ayağa kalktı ve Harry hızla geri çekildi. "Bir sahildeydik." "Sahil mi?" Voldemort uzun pencerelerden birine döndü. Tıpkı Gryffindor ortak salonundakiler gibilerdi. Tıpkı aynısılardı. Cama kazınmış şaha kalkmış aslanlara kadar. "Evi gördüm ve-" "Beni taşıdın," diye bitirdi Voldemort, gözlerini Harry'ye dikerek. "Sana minnettarım." Harry çenesini sıktı. Güneşin son ışıkları Voldemort'un dişlerine vururken sırıttı. Piç  . Voldemort pencereden uzaklaştı. Otuz yaşındaki hâliyle, her zamanki gibi uzundu. "Başka bir şey gördün mü? Birisini?" Harry gözlerini kıstı. "Hayır. Ve sanki burada sadece biz varmışız gibi bir izlenim verdin. İki kişi giriyoruz falan." "Bu konuda evet. Sadece ikimiz büyücüyüz  ,  ama Carcerem'de başka hiçbir şeyin olmadığını varsaymak aptallık olur." Voldemort sonunda bileğindeki yanığı fark...

  Harry "Standart Büyüler Seviye 6"yı açtı. Snape şimdi kasvetli bir sesle Ruh Emicilerin özellikleri ve yeteneklerinden bahsediyordu. Orada bulunan herkes Ruh Emicilerden etkilenmişti. Sihir Bakanlığı, üçüncü sınıflarındayken, kaçan Ölüm Yiyenleri yakalamak için bu korkunç yaratıkları kampüsü korumak için kullanmıştı. Ancak pek çok kişi Ruh Emicilerin dehşetini, hele ki ruhlarının emilmesinin nasıl bir şey olduğunu gerçekten anlayamıyordu. Harry derslerde pek odaklanamıyordu. Ruh Emicilerle daha sık karşılaştığını ve sıradan insanlardan daha sık kaçtığını düşünüyordu. Lupin ona Patronus'u nasıl kullanacağını öğretmişti. Üçüncü sınıfını her düşündüğünde, Sirius'u ilk tanıdığında hissettiği sıcaklığı ve neşeyi, sonunda kazandığı aile sevgisini ve kaybettiği önemli insanları hatırlamadan edemiyordu.   "... Ruh Emiciler, kalbinizde en trajik ve umutsuz anıları uyandırır. İnsanların mutluluğuna çekilirler. Merhameti anlayacaklarını sanmayın. Emirlerin ötesinde ...