VAS HAPPENİN

 Bence yumuşak bir sonsözü hak ediyoruz aşkım. Biz iyi insanlarız ve yeterince acı çektik. — Nikka Ursula | Yetmiş Yıllık Uyku  Harry kendi zamanında, kendi gerçekliğinde geri döndüğünde, Yeni Yıl gece yarısı saatinin çalması bittikten hemen sonra saatler geçmişti. Kovuk'un şöminesinin hemen önüne, Noel'de ortadan kaybolduğu aynı noktaya, bir yığın halinde inmişti. Nefes nefeseydi ve titriyordu, ani ve şiddetli çekişten dolayı biraz solgundu. Dizleri çözüldüğünde bir takırtı sesi çıkarmış  ve oturma odasının zeminine yığılmış halde düşmüştü. Onu bulan Molly'ydi. Mutfaktan telaşla içeri girdi ve Harry'yi orada görünce rahatlayarak nefesini verdi. Aceleyle, kanepenin arkasından bir battaniye kaptı ve dişleri takırdayan Harry'nin omuzlarına örttü. Onu kontrol etmeyi bitirdiğinde, evin diğer sakinleri tökezleyerek alt kata inerek mutfağa doluşmuşlardı.  " Sana işe yarayacağını  söylemiştim!" Fred bağırdı ama George ona dirsek atmakta gecikmedi.  Hermione ve Ro...

  Ama sözlerim senin aşkınla lekeleniyor. Her şeyi işgal ediyorsun. Her şeyi işgal ediyorsun. —Pablo Neruda | Beni Duyman İçin Tom onu ​​uyandırdığında oda karanlıktı. Önceki gece Tom'un onu yatağına geri götürmeye nasıl ikna ettiğinden emin değildi - gülümsemesi yüzünden olabilirdi; onun kalıcı dokunuşları; Harry, arkadaşları, ailesi hakkındaki soruları; öpücükleri tatlı, yumuşak ve kalıcıydı - ama Harry ona güneş fırtınalı gri bulutların arkasına battıktan sonra katılmıştı ve uzun bir süre yan yana uzanmış, dokunarak uyanık kalmışlardı. Ne kaybedeceğini bilen adamların dokunuşlarıydı bunlar. Birbirlerine bakacak şekilde  uyuyakalmışlardı ama Harry uyandığında sadece gölgeleri görebilmiş ve Çataldil'inde tıslama  duyabilmişti.  Uykulu zihni yetişemeden onu harekete geçirdi, çarşafların arasında dönüp Tom'u oraya sabitledi, asasını çenesinin altına bastırdı. Savaş zamanından reflekslerdi. Tom onun altında hızla gevşeyerek sessizleşti. " Ne yapıyorsun ?" Harry tısl...