VAS HAPPENİN

  UYARI: SMUT  Elleri Harry'nin arka tarafını kavramak için aşağı inerken Tom'un dudakları dudaklarını kapattı. Hafif bir hareketle kuzguni saçlı adamı kaldırdı, öyle ki Harry bacaklarını Riddle'ın beline dolamak zorunda kaldı.  Tom geri çekilirken onları başka bir odaya, bir yatak odasına yönlendirdi. Yatağa doğru yürüdü, Harry'yi çarşafların üzerine bıraktı. Lükstü, Slytherin ortak salonundakilerden ve hatta Numengard'dakilerden çok daha güzeldi - kalındı, dolgundu ve altın ipliklerle parıldıyordu. Harry yattığı yerden başını kaldırdı ve Tom'un yatak odasının kapısını kapatıp ona doğru dönmesini nefesini tutarak izledi.  Adam güzeldi. Harry, Tom Riddle ile tanıştığı anda ölüme mahkum edilmişti. Karizmatik, çekici, güçlü...etrafındaki herkes onun ağına çekilirdi. Nasıl olur da buradan başka bir yere varabilirdi? Kalbi göğsünde güm güm atıyor, kemiklerini sızlatıyordu.  "Soyun."  İçini bir heyecan dalgası kaplarken boğazı anında kurudu. Harry, giysisin...

 Sanguini metalik bir şey kokuyordu. Harry'nin burnu dut rengi cüppeye  gömülmüştü, titreyen elleri yakasına yapışmıştı. Alnı, kalp atışıyla aynı anda zonkluyordu, acı sanki tüm benliğine kadar iniyordu.  Yakınlardan bir yerden bir çığlık yükseldi.  Neler oluyordu?  "Bırak onu, seni yaratık!" soldan bir adam homurdandı.  Vampir bir şeyler tısladı ve Harry kan büyüsü olarak bildiği karanlık bir şeyin kabardığını hissetti. Elbette. Korkunç bir gıcırtı vardı. Harry, iksir etkisini göstermeye başladığında canlandığını hissederek kıpırdandı. O an ağlayabilirdi. Neredeyse bir yıl... bir yıldır büyüsü onun kontrolünde değildi. Gümüş bileklik olmadan kolu boş geliyordu ama şimdi yüzüğü takmıştı. Bir Ölüm Yadigarını.  Zümrüt gözleri, Nurmengard'da ortaya çıkan mutlak anarşiyi görmek için Sanguini'nin güvenli kavrayışından başka yöne çevrildi. Vampir kurtarıcısıyla aynı cübbeye bürünmüş çokca vampir vardı ve bazı garip türden büyüler yapıyorlardı. Zemin kanla yı...