ÇİRKİN İMPARATORİÇE 10 BÖLÜM

 

Teng Yun çok iyi uyumuştu. Son birkaç gündür gergin sinirleri yüzünden olsa gerek, derin bir uykuya dalmıştı.

 

Teng Yun uyurken, Xue Junliang resmi raporları incelemek ve Zhao Lu'nun mektubuna cevap yazmak için oturma odasına geçmişti ve ardından Jiang Yu'ya mektubu tekrar göndermesini emretmişti.

 

Xue Junliang kanepeye döndüğünde İmparatoriçe'nin hâlâ uyuduğunu gördü. Ardından kraliyet doktoruna Yunfeng Sarayı'na bir kavanoz daha yatıştırıcı merhem göndermesini emretti.

 

Xue Junliang, İmparatoriçe'yi uyandırmadan bir hizmetçiye gidip İmparatoriçe'yi örtmek için kullanacağı bir battaniye bulmasını söyledi.

 

Yumuşak kanepe çok rahat olsa da, biri bütün gece üzerinde sadece bir pelerinle uyusaydı, kesinlikle üşütürdü.

 

Teng Yun şaşkın bir şekilde uyandı ve uykuya daldığını fark ederek alarma geçti; üstelik bu çok derin bir uykuydu.

 

Jiang Yu, sanki uyanmasını bekliyormuş gibi yanında duruyordu.

 

 "İmparatoriçe, uyandınız mı? Da Wang çoktan sabah mahkemesine katılmak için çıktı, giderken size henüz geri dönmemenizi ve Da Wang ile kahvaltı etmenizi iletmemi söyledi." dedi.

 

Teng Yun ayağa kalktığında, bir sıra saray hizmetçisi içeri girip ona temizlenip kıyafetlerini değiştirmesinde yardım etti. Uzun süre uyuduğu için kafası hala bulanıktı, bu yüzden hizmetçilerin onunla ilgilenmesine izin verdi.

 

Bu hizmetçiler, Xue Junliang'ın yakın ve güvenilir hizmetkarlarıydı; doğal olarak Xue Wang'ın nasıl bir tarzdan hoşlandığını biliyorlardı.

 

İmparatoriçe'nin saçlarını görkemli ve hoş görünümlü bir saç modeliyle tarayıp, sade ama zarif takılarla süslediler.

 

Xue Junliang uzun süre ortalıkta görünmedi ve sonra geri döndü. Sabahki saray toplantısında konuşulacak pek bir şey yoktu; çoğunlukla Teng Wang'ın kızıyla evlilik ve Feng Ming'e karşı dikkatli olma zorunluluğu konuşulmuştu.

 

Feng Ming her zaman acımasız ve hırslı biri olarak bilinmişti; gizlice birçok kurnazlık numarası yapmıştı. Bu yüzden saray yetkilileri daha temkinli olma ihtiyacı hissediyordu. Ancak Xue Junliang'ın hazırlıklı olduğunu bilmiyorlardı. Feng Ülkesi'ne sadık ve iyi eğitimli bir casus  yerleştirmişti. Bu casus, Feng Wang tarafından çok seviliyordu ve hatta kralın önünde eğilmesini bile sağlıyordu.

 

Xue Junliang kendi başarılarıyla gurur duyuyordu. İki düşmanı Teng Wang ve Feng Wang; biri korkak, diğeri ise büyük bir belaydı. Teng Ülkesi şu anda bitmiş sayılabilirdi, orada sadece boş bir kabuk kalmıştı. Öte yandan Feng Ülkesi tamamen Marki Zhulu'nun yönetimi altındaydı ve artık Xue Junliang için bir tehdit oluşturmuyordu.

 

Xue Junliang evine döndüğünde, Jiang Yu hemen yemeği hazırladı. Teng Yun, kahvaltıda sessizce ona eşlik etti; başından sonuna kadar hiçbir şey söylemedi. Bu durum Xue Wang'ı çok şaşırtmıştı.

 

Kadınların kalbini okumanın zor olduğunu söylerlerdi ve o da buna yürekten katılırdı, özellikle de bu Çirkin İmparatoriçe'nin kalbini. Girdiği her savaşta galip gelen Xue Junliang bile, onun ne düşündüğünü anlayamıyordu.

 

Yemekten sonra Xue Junliang, yeşimden bir araba hazırlamaları için insanları çağırdı ve Teng Yun için bizzat bir pelerin giydirdi. Bugün, Marki Wannian Xue Houyang'ın sınıra doğru yola çıktığı gündü. Da Wang'ın beklediği yeni eşini bizzat karşılayacaktı, ancak aslında Xue Junliang onu Teng Shang'ı korkutması için görevlendirmişti.

 

Xue Junliang, Teng Yun'a başkent kulesine tırmanırken yardım etti, Marki Wannian, Xue Houyang da onları biraz geriden takip etti.

 

Şehir kapısının altında beş bin asker duruyordu. Hepsi Xue Houyang'ın sadık ve kişisel ordusuydu. Gümüş zırhlar giymişlerdi, her biri büyük bir atın dizginini tutuyordu. Yüksek kuleden bakıldığında, zemin bembeyaz karla kaplıymış gibi görünüyordu.

Xue Houyang savaşa sadece iki veya üç bin askerle giderdi, ancak bu sefer yeni gelinin elçisini karşılamak için beş bin seçkin askeri yanına almıştı.

Askerler hep birlikte şehir kulesine doğru diz çökerek 'Kral Çok Yaşa' diye bağırdılar.

 

Teng Yun'un ifadesi değişmedi, ama içten içe şok olmuştu. Böyle askerler, böyle bir güç; Teng Yun, bu birliği yöneten komutana kesinlikle hayranlık duyar ve onu kıskanırdı. Ama bu askerler kendi ordusu değildi, düşmanının ordusuydu.

 

Xue Junliang kolunu hafifçe sallayarak herkese ayağa kalkmalarını işaret etti. Beyaz zırhlılar ve kırmızı şapkalıların oluşturduğu alaylar düzgün bir şekilde hareket ediyorlardı, hiçbiri diğerinden ne daha yavaş ne de daha hızlıydı.

 

“Aifei, bu askerler hakkında ne düşünüyorsun?”

 

Aniden Teng Yun’a seslenilmişti. Xue Junliang'ın askeri güçleriyle gösteriş yaptığını biliyordu, ancak şu anki kimliği Feng Ülkesi'nden bir soylu ve İç Saray İmparatoriçesi'ydi; böyle bir gösteri, asıl İmparatoriçe için bir ilk olmalıydı.

 

Bu yüzden Teng Yun ne soğuk ne de heyecanlı bir sesle, "Ben sadece bir kadınım, bu tür şeylerden anlamam." dedi.

 

Beklenmedik bir şekilde söylediği şey, Xue Junliang'ı çok memnun etmişti.

 

Aslında hangi kral, imparatoriçe olarak nazik ve hoş bir kadına sahip olmaktan hoşlanmazdı ki; kendi başarılarını kolayca övecek ve asla ona karşı çıkmayacak bir kadına.

 

Xue Junliang kolunu uzattı. Jiang Yu, üzerinde iki kadeh şarap bulunan kırmızı bezle kaplı bir tepsi taşıyarak öne çıktı.

 

Xue Junliang bir kadehi aldı, ardından Jiang Yu diğer kadehi Xue Junliang'ın biraz arkasında duran Marki Wannian'a sundu.

 

Xue Junliang konuşmadı, bunun yerine şarap kadehini iki eliyle hafifçe yukarı kaldırdı, sonra kadehini bir anlığına Xue Houyang'a doğrulttu ve hemen ardından şehir kulesinin altındaki askerlere yönlendirdi.

Askerler hep birlikte eğildiler. Xue Junliang şarabını tek dikişte içti, sonra kadehini ayaklarının dibindeki yere attı. Xue Houyang ve diğer askerler de şaraplarını içtiler; kadehlerini ​​büyük bir gürültüyle yere attılar.

 

Xue Houyang, miğferini tutarak kuleden indi ve atına atladı. Askerler, onun öncülüğünde yola koyuldu.

 

İyi eğitimli ve güçlü bir askeri gücün gerçek bir örneğiydi bu; Xue Wang'ın otoritesinin bir göstergesiydi. Bugün Teng Yun, bir kralın tek kelime etmeden halkının moralini nasıl yükselttiğini bizzat görmüştü.

 

Hangi kral halkının moralini yükseltmek ve güçlü bir ülke kurmak istemezdi ki? Ancak bu krallar çoğu zaman bir şeyi unuturlardı; her bir yurttaşına ve askerine güven ve onur vermek. Bu güvenin içtenlikle mi yoksa sahte olarak mı verildiği önemli değildi, çünkü o zaman tebaaları bunu her zaman kat kat fazlasıyla öderdi.

 

Ve bugün Xue Junliang bunu nasıl başardığını hafifçe eğilerek ve şarap kadehini havaya kaldırarak göstermişti.

—

Xue Houyang ve birlikleri doğrudan hedeflerine yürüdüler. Aslında çok uzağa gitmediler; sadece birkaç gün sonra vardılar. Askerler bir kamp kurdular ve Teng Shang'ın maiyetini beklediler.

 

Üç gün sonra Teng Shang kavşağa geldi. Xue Houyang beş bin askerini çoktan hazırlamıştı. Askerlerinin giydiği beş bin zırh ve kırmızı şapkalardan oluşan sıralar, muhteşem bir manzara oluşturuyordu.

 

Xue Houyang atının üzerinde oturuyordu; arkasında sınır şehrinin kapısı ardına kadar açıktı.

 

Teng Shang, prensesin tahtırevanı da peşinden giderken, at sırtındaydı. Uzaktan, kapının önünde birinin durduğunu gördü. Marki Wannian Xue Houyang'ın yeni geline bizzat eşlik edeceğini duymuştu. Bu kişinin seçkin bir adam olduğunu da duymuştu ama daha önce hiç yüz yüze tanışma fırsatı bulamamıştı. Sonunda onu bu saatte burada görünce, Teng Shang biraz şaşırdı.

 

Mavi resmi cübbe giyen Teng Shang, Xue Houyang'a yaklaşınca atından indi. Ellerini birleştirerek selam verdi ve gülümsedi, "Marki Wannian bizzat prenses için geldi, bu büyük bir onur."

 

Teng Shang'ın tavırları ve konuşması sakin ve soğukkanlıydı, sanki Xue Houyang'ın güç gösterisinden korkmuyormuş gibiydi.

 

Xue Houyang güldü, sonra atından indi ve şöyle dedi: "Sayın Bakan, yanılıyorsunuz. Houyang bugün buraya Xue Wang'ın heyeti olarak özellikle sizi karşılamak için geldi."

 

Teng Shang, bakışlarını yere dikti ve cevap vermedi. Xue Houyang'ın bu sözleri aslında prensesin duyması için söylediğini zaten biliyordu, ayrıca Teng Ülkesi'nden gelen bu heyette kesinlikle Teng Wang'ın casusu da vardı. Marki Wannian'ın prenses yerine Teng Shang'ı karşılaması, Teng Shang'ın Xue Ülkesi ile derin bir ilişkisi olduğunu ima etmek için değil miydi?

 

Teng Shang alaycı bir şekilde kıkırdadı. Efendi, tebaanın ölmesini istiyordu, tebaa itaatkar bir şekilde ölmeyecekti. En azından, bu atlı birlikler ona mezarına kadar eşlik etmeliydi...

—

"İmparatoriçe... volta atmayı bırakın. Bu köleye baş ağrısı veriyorsunuz."

 

Xiu Yao, hanımının sürekli ileri geri yürümesini izliyordu. Onun endişeli olduğunu düşünüyordu çünkü Da Wang bugün Majestelerini evine davet etmemişti ve ayrıca yeni eşinin gelişi yaklaşıyordu.

 

İkincisi doğruydu, çünkü Teng Ülkesi'nin prensesi ve Teng Shang başkente gireceklerdi, Teng Shang başkente girdikten sonra çok fazla yaşayamazdı. Teng Yun, Teng Shang'ın hayatı konusunda endişelendiği için yerinde duramıyordu.

 

Xue Wang'ı Teng Shang'ı öldürmemesi için ikna edecek bir sebep bulmaya çalışmıştı ama yeterince ikna edici bir sebep bulamamıştı. Bu ülkede Teng Shang, olabildiğince çabuk sökülmesi gereken bir diken gibiydi.

Teng Shang teslim olmadıkça.

 

Ancak Teng Yun çok iyi biliyordu ki; tıpkı kendisi gibi Teng Shang da vatanı için canını feda etmeye yemin etmişti. Gururunu, onurunu asla bir kenara bırakıp teslim olmayacaktı.

—

Rui Xue aceleyle Feng Ming'in evinden çıktı ve yolda sabah mahkemesinden yeni çıkmış olan Zhao Lu ile karşılaştı.

 

Rui Xue, Zhao Lu'yu selamladıktan sonra, "Efendim, Da Wang sizi özlediğini söyledi, onu görmeye gelmez misiniz?" dedi.

 

Zhao Lu sinirle kaşlarını çattı, ancak Rui Xue'nin diğer insanların fark etmesinden önce eline bir parça kağıt tutuşturmasıyla kaşları hızla çatıldı.

 

Zhao Lu, "Sen onunla ilgilenmelisin, bana böyle küçük bir mesele hakkında rapor vermemelisin... Da Wang'a söyle, ben de onu görmek istiyorum ama çok meşgulüm." dedi.

 

Rui Xue başını salladı, bir şeyler eklemek istedi ama sonra vazgeçti.

 

Zhao Lu, "Ne oldu?" dedi.

 

Rui Xue, "Efendim... Bunu söylemek benim haddime değil, biliyorum ama Da Wang... Onu ziyaret etmeyeli yarım ay oldu, o zamandan beri Da Wang yatağından çıkmadı, ayrıca kraliyet doktorunu çağırmayı da reddediyor..." dedi.

 

Zhao Lu homurdandı, "Bunu söylemenin senin haddin olmadığını söylememiş miydin? Söylenecek başka bir şey yoksa, git o zaman."

 

"Tamam..." Rui Xue dudaklarını ısırdı, "Anladım."

 

Marki Zhulu'nun uzaklaşan sırtına bakan Rui Xue, bir an tereddüt ettikten sonra kraliyet hastanesine gitmek üzere döndü. Şişlik ve kanama için bir merhem istedikten sonra Feng Wang'ın evine geri döndü.

—

Zhao Lu saraydan çıkıp kendi evine döndü ve notu açtı. Bu, Xue Junliang'ın cevabıydı; ona Feng Ming ile Bakan Zuo arasında anlaşmazlık yaratmasını emrediyordu.

 

Bakan Zuo, yaşlanmış olmasına rağmen hâlâ sadık ve yetenekli bir tebaa olarak kabul edilebilirdi. Xue Junliang, bakanı işe almak istiyordu, bu yüzden Zhao Lu ile bir ekip olarak çalışmak zorundaydı; Zhao Lu, Bakan Zuo'yu saraydan istifa etmeye zorlayacak, ardından Xue Wang onu yanına alıp kahraman rolünü oynayacaktı.

 

Zhao Lu, mumun ateşiyle kağıdı yaktı, ardından yanık kağıt kokusunu gidermek için pencereyi açtı.

 

Pencerenin yanında durdu, ellerini pencere pervazına dayadı, dışarıdaki gölete baktı. Birden içini çekti; yüzündeki soğuk ve sert maske yumuşadı.

 

Zhao Lu aslen Xue Bölgesi'nde yaşıyordu. O sırada Feng Wang yeni ölmüştü ve imparatorluk oğullarından biri isyan edip kaos yaratmıştı.

 

Veliaht Prens Feng Ming ülkeden kaçmak zorunda kalmıştı. Bir avcı ailesinin arasına saklanmış ve yanlışlıkla başka bir ailenin ölümüne sebep olmuştu.

 

Feng Ming, bugüne kadar onların Zhao Lu'nun ailesi olduklarını bilmiyordu. Daha sonra Zhao Lu, Xue Junliang tarafından alınıp Feng Ülkesindeki askeri kışlaya casus olarak yerleştirilmişti. Böylece bugünlere gelmişti.

 

Zhao Lu 30 yıldır yetimdi. Şu anda Feng Ming, tamamen Zhao Lu'nun elindeydi ama Zhao Lu hâlâ içindeki kini bir türlü atlatamıyordu. Hâlâ Feng Ming'in duygularını çiğnemek istiyordu. Feng Ming'in sessizce acı çektiğini ve katlandığını her gördüğünde, Zhao Lu sanki yıllarca boşuna çabalamamış gibi, intikamını almış gibi hissediyordu.

 

Ama aynı zamanda yüreğinde bir rahatsızlık da hissediyordu. Ve kimse nedenini bilmiyordu.